Dreaming of Milano - moda, Mediolan i Włochy ze szczyptą humoru (blog in Polish): Modowe ulice Mediolanu (1)

Corso VE

jest o tyle ciekawe co męczące, o tyle ekscytujace co przerażające, o tyle cudowne co upiorne.

dreamingofmilano.blogspot.it

Corso Vittorio Emanuele, które łączy prawdziwe serce miasta czyli piazza Duomo (plac Katedralny) z placem San Babila to apogeum cielesnych i emocjonalnych doznań dla każdego bez wyjątku modowego grzesznika. To maksimum wodzenia na pokuszenie bezbronnych sympatyków modowego blichtru bez względu na płeć, wiek i zawartość portfeli. Taką jak na tej ulicy dozę przyjemności można porównać do najróżniejszych rzeczy. Ja pozwolę sobie na porównianie do pobytu w saunie: „och, jak błogo, jak relaksująco, jak lekko...” Po czym po wyjściu ze zmęczenia słaniają się nam nogi i nie możemy się doczekać wygodnego posłania do spania.

Tak właśnie wygląda sobotnie popołudnie na corso Vittorio Emanuele. Wyciska z nas siódme poty, ale żaden, ale to żaden wielbiciel mody nie może opuścić takiej ulicy! ŻAAADEEEEN!!! NIGDY PRZENIGDY! NEVER EVER!!!

dreamingofmilano.blogspot.it

Jeśli ktoś nie jest przekonany do takiego właśnie rodzaju spędzania wolnego czasu, niech raz przejdzie się naszą ulicą, a... już więcej na nią nie wróci. Corso VE jest o tyle ciekawe co męczące, o tyle ekscytujace co przerażające, o tyle cudowne co upiorne.

Tak więc mężowie napalonych na zakupy żon i żony napalonych mężów – Stop! Halt! Fermi! Jooji! 住手！

Nie decydujcie się na eskapadę dla towarzystwa, bo tu nie ma żartów – pobyt na corso VE może zakończyć się niespotykanych dotąd rozmiarów kłótnią lub w skrajnych wypadkach – nawet rozwodem!

dreamingofmilano.blogspot.it

Pisząc to, nie biorę oczywiście pod uwagę wyjątków dotyczących pór przebywania na owej koszmarnej uliczce, czyli dajmy na to

wczesny poniedziałkowy ranek pierwszej połowy sierpnia, kiedy to Mediolan świeci pustkami,

bo wszyscy mieszkańcy przebywają wtedy na urlopach w Arenzano, Rimini czy dajmy na to Olbii. Ale nie jest to najmądrzejsze wyjście – w sierpniu wiele sklepów zmienia swój wystrój, odbywają się ważne remonty, bardzo możliwe więc, że zamiast spokojnie dokonać shoppingu, pocałujemy klamkę i z kwitkiem wrócimy do hotelu. Cóż więc można na to poradzić? W grę wchodzi prawie wyłącznie poświęcenie (kilkudziesięciominutowe stanie w kolejkach do przymierzalni) i dobra organizacja -

pozostawienie rodziny na Ostatniej Wieczerzy – oglądają bądź jedzą,

a my urywamy się na kilka godzin).

Przestrzeń ulicy

dreamingofmilano.blogspot.it

Jest kilka rzeczy, które śmieszą mnie za każdym razem, kiedy odwiedzam VE. Po pierwsze szaleństwo w oczach przechodniów. Jeszcze na piazza Duomo fala turystów robi zdjęcia, stoi spokojnie w kolejce do Katedry czy odpoczywa na schodach przed nią. Kilkanaście metrów dalej zmierzając w stronę San Babila – to już inny świat i inny rodzaj ludzi – ludzi czatujących na dobre okazje. Wywijają torbami, workami i innymi reklamówkami, na których im kosztowniejszy sklep, tym większy widnieje napis. W środku ulicy znajduje się niesamowicie zabytkowy średniowieczny kościół pod wezwaniem św. Karola – Chiesa di San Carlo al Corso, ale niestety to nie pobyt w nim jest przedmiotem westchnień przechodniów, o nie! „Kościół na corso VE? Jaki kościół? To tam jest jakiś kościół? Niemożliwe!” I nawet to, że kościół i związany z nim zakon Sług Marii Panny pojawia się w najsłynniejszej włoskiej powieści Alessandra Manzoniego „Narzeczeni” (dla Włochów to książka formatu polskiego „Pana Tadeusza”) niewiele tu zmienia. To samo ze znajdującym się marmurowym freskiem Scior Carera z III wieku n.e, który w przeszłych wiekach słynął z tego, że można było pod nim zawieszać satyry i obrzucać inwektywami swoich adwersarzy. Póki istnieją sklepy, póty dziś nie liczy się nic innego, nawet lżenie niesympatycznych sąsiadów.

dreamingofmilano.blogspot.it

Kto to właściwie jest ten Vittorio Emanuele II? – Trochę historii...

Drugi o tym imieniu, ale tak naprawdę w historii Włoch zapisał się jako pierwszy – pierwszy włoski król po zjednoczeniu państwa w 1860 roku. Nie znaczy to jednak, że taką nazwę ulica nosi od zawsze, bo jest ona starsza nie tylko od króla Wiktora, ale od jego dziadów i pradziadów. Powstała w starożytności, na przełomie XVII i XVIII wieku znana była jako ulica Sług (corsia dei Servi). W XIX wieku wyburzono stojące wzdłuż ulicy średniowieczne budynki, by na ich miejsce postawić nowe, eleganckie kamienice w stylu neoklasycznym. Po zakończeniu prac nazwę ulicy przemianowano na corso Francesco, ale taka nazwa pozostała dość krótko, bo tylko do czasu zjednoczenia Włoch. Corso Vittorio Emanuele jest też pierwszą włoską ulicą, którą zamieniono na deptak, nie ma więc niebezpieczeństwa, że jakiegoś szalonego zakupowicza potrąci motocykl.

it.wikipedia.org

This is... MILAN!

Jest punkt, w którym wzrok nasz, choć rozbiegany pomiędzy górującą nad corso VE Katedrą a sklepami, właściwie może odpocząć, skupić się i połączyć duchowość z materializmem. Tak też, bez zbędnych gestów, łączą je w jedno mediolańczycy. Senza problema – to przecież ludzie bezproblemowi. O co mi chodzi? Spójrzcie na zdjęcie poniżej. W oddaleniu, a potem w zbliżeniu. Co zobaczymy na rusztowaniach Katedry? Oczywiście reklamę jednej z największych europejskich marek.

Katedra i moda – duch i materia. Pełnia. Kwintesencja życia. Oto i cały Mediolan.

dreamingofmilano.blogspot.it

Na shoppingu

Przyjrzyjmy się teraz bliżej temu, po co ci wszyscy ludzie zbierają się tak często na tak wąskiej przestrzeni.

TOP 5 – moje ulubione sklepy na Corso Vittorio Emanuele

ZARA

czyli już klasyka. Do Zary na corso VE wchodzi się jednak nie tyle by kupować, co by oglądać. Wnętrze sklepu przywodzi mi zawsze na myśl film American Hustle albo luksusowe westybule hoteli na Manhattanie. Wypisz wymaluj lata 70 w całej okazałości. Przepiękne!

dreamingofmilano.blogspot.it
Wnętrze Zary

dreamingofmilano.blogspot.it

BANANA REPUBLIC

następny sklep, który idzie się oglądać, a przy okazji można też kupić co nieco.

Piękne wnętrze z ogromnymi wijącymi się schodami zupełnie jak z „Przeminęło z wiatrem”.

Ludzie najzwyczajniej na świecie robią sobie na nich zdjęcia, chociaż nie wiem, czy ekspedientki są tym zachwycone. Ubrania też niczego sobie – elegancka prostota, czasem znajdzie się coś ekstra, co jest potem ozdobą szafy na kilka sezonów. Fajny sklep, gdzie bez problemu mogę korzystać z przymierzalni nie tylko dla pań (gdzie zazwyczaj są kolejki), ale również dla panów. W tym meczu zdecydowanie mój faworyt.

dreamingofmilano.blogspot.it

SISLEY

tuż przy placu San Babila. Wnętrze – subtelne, ubrania – elegancja i casual z pomysłem. W Polsce chyba jeszcze nie ma tej marki (ubrań). Szkoda.

tribunatreviso.gelocal.it

dreamingofmilano.blogspot.it

JDC

ten z kolei już prawie na piazza Duomo. Często zaglądają tu nastolatki, ale dla starszych też się coś znajdzie. Cool, ale bez przesady.

dreamingofmilano.blogspot.it

YAMAMAY

sklep z bielizną i odzieżą plażową. Twarzą tego sezonu jest Naomi Campbell. Jak ktoś znudził się Intimissimi – Yamamay jest w sam raz.

To moje typowanie, ale lista jest otwarta. Czy macie ulubione włoskie sklepy? A może znacie inne modowe ulice Mediolanu? Czekam na Wasze propozycje!

Tylko niektóre sklepy na corso VE